سرانجام سختی‌ها پیروزی است
افق فرهنگی: ماه رمضان ماه نزول قرآن است و همه ما باید تلاش کنیم در این ماه هر روز یک جز قرآن تلاوت کنیم و در کنار تلاوت، تدبر در قرآن و آوردن قرآن به متن زندگی نیز ضروری است.
پرداختن به تفسیر آیات باعث تقویت ایمان وامید در جامعه می شود بر همین اساس در این ۳۰ روز ماه مبارک رمضان هر روز یک آیه از آیات «زندگی با آیه ها» که مربوط به توحید، نبوت و ایمان است انتخاب شده که راحت‌تر مفاهیم قرآنی در جامعه تبیین شود.
دومین آیه‌ای که به آن پرداخته شده آیه ۲۱۶ سوره بقره در خصوص اعتماد به حکمت الهی در اتفاقات پیش روی زندگی است. خداوند در این آیه می فرماید: «وَعَسَیٰ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ ۖ وَعَسَیٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ ۗ / و بسا چیزی را خوش ندارید و آن برای شما خیر است، وبسا چیزی را دوست دارید و آن برای شما بد است؛ وخدا [مصلحت شما را در همه امور] می داند و شما نمی دانید».
همیشه به دلخواه تو نیست
در تفسیر این آیه برای زندگی امروزمان می‌توان گفت:
در آن با چنگ و دندان دفاع کردن‌های چسبیده به دقیقه نود، در آن نفس نفس زدن‌های چندمتر مانده به خط پایان، در آن واپسین تاریکی‌های قبل از دمیدن روشنایی، نشانه‌هایی هست برای آنها که فکر می‌کنند. تا فراموش نکنند که راه پیروزی، همیشه قرار نیست از دوست داشتنی‌ها بگذرد. تا یادشان نرود که گاهی برای چسبیدن شیرینی، راهی به جز مزه کردن تلخی‌ها نداری. شاهد حی و حاضرش همین قدرت نظامی‌ای است که مایه چشم روشنی این روزهایمان است. اگر نبود آن هشت سال پر اشک و خون، اگر نبود آن ایستادگی باشکوه، کی خودمان را باور می‌کردیم؟ کی به فکر فتح این قله‌ها می‌افتادیم؟
اما خداوند در این آیه از ما خواسته است:
به علم و حکمت الهی در حوادث زندگی و احکام دینی اعتماد کنیم؛ حتی اگر در ظاهر خوشایندمان نباشد.
برای عمل به این آیه در زندگی خود می‌توانیم:
*در مواجه با وظایف دشوار و لحظات سختی زندگی، ناامید نشویم و به یاد آوریم که خداوند همیشه خیر و صلاح ما را می‌خواهد؛ حتی اگر ما به طور موقت متوجه آن نباشیم.
*اهل مبارزه باشیم و جنگیدن و مبارزه را به واسطه سختی‌های ظاهری‌اش رها نکنیم.
*تمرین کنیم که در انتخاب‌های سخت، به جای تسلیم در برابر آسان‌ترین مسیر، به آنچه درست است پایبند باشیم.
*فهرستی از اتفاقات سخت گذشته تهیه کنیم و به یاد آوریم که چگونه این دشواری‌ها در نهایت به نفع ما تمام شده‌اند.
وصیت یک شهید
شهید ابراهیم هادی در وصیت خود نوشته است:
«در آن تاریکی شب هرچه می‌رفتند به توپحانه دشمن نمی‌رسیدند! گم شده بودند! ابراهیم به سجده افتاد، وقتی سر از سجده برداشت دوباره شروع کردبه گشتن، خاکریز بلندی دید! توپخانه دشمن بود. از پشت حمله کردند و چندین اسیر و توپ به دست آمد. او بعدها این آیه قرآن را یادآور شد و گفت: از اینکه نیروی‌هایمان گم شدند، خیلی ناراحت بودم، اما این خواست خدا بود که ما از پشت به دشمن حمله کنیم. نیروهای دشمن در طرف دیگر منتظر ما بودند.»
انتهای پیام
