نشست خبری «بچه مردم»؛ ادای احترام به قهرمانان فراموش‌شده بهزیستی
به گزارش خبرنگار مهر، نشست خبری فیلم «بچه مردم» با حضور محمود کریمی کارگردان، سیدعلی احمدی تهیه کننده، مهبود جهان‌نوش بازیگر، نازنین خزاعی طراح لباس، کریستف رضاعی آهنگساز، میلاد پرتوی مدیر فیلمبرداری، بابک کریمی طاری طراح صحنه، پرویز آبنار مدیر صدابرداری و صداگذاری برگزار شد.
اجرای این نشست را منصور ضابطیان عهده‌دار بود.
الهام از واقعیت، تولد در تخیل
محمود کریمی در پاسخ به پرسشی در باب مستند بودن روایت فیلم، گفت: فیلم بر اساس تجارب یوسف اصلانی است، یوسف اصلانی فرد بیماری است که تمام عمر خود را صرف کودکان شیرخوارگاه و بهزیستی کرده است، ما در معرض تحقیقات در مورد سوژه فیلم قرار گرفتیم و باتوجه به اینکه منابع در این خصوص بسیار بسیار محدود بود، دست ماهم در مرحله تحقیق و پژوهش بسیار خالی بود. می‌توانم بگویم بین ۹۰ تا ۹۵ درصد فیلم و فیلمنامه از تخیل ما پدید آمده است.
استفاده از استوری‌بورد برای مدیریت پلان‌های پیچیده
کریمی در پاسخ به پرسشی درباره استفاده از استوری برد در کارگردانی، عنوان کرد: بله، در بخش‌هایی که پلان‌های متعددی وجود داشت به علت سختی کار از استوری برد بهره گرفتیم.
نقش مهم مشاور در انتخاب بازیگران تازه‌کار
کارگردان فیلم سینمایی «بچه مردم» در پاسخ به پرسشی دیگر مبنی بر شیوه انتخاب بازیگر، تصریح کرد: آقای صلاحی بسیار در انتخاب بازیگر به ما کمک کردند و مشورت‌های ایشان در مورد بازیگرهای آماتور و یا ناشناس بسیار کاربردی بود و وظیفه بازیگردانی نیز با ایشان به عهده داشتند.
چگونه نام «بچه مردم» انتخاب شد؟
کریمی در پاسخ به پرسشی در مورد دلیل انتخاب اسم این فیلم سینمایی، گفت: بسیار اتفاقی در هنگام نگارش فیلمنامه واژه «بچه مردم» مطرح شد که من پیشنهاد کردم. قرار بود که اسم موقت باشد و سپس داستان «بچه مردم» جلال آل احمد را خواندم و متوجه قرابت روایی این داستان با فیلمنامه خود شدم و پس از آن این نام را برای این فیلم قطعی کردیم.
ادای احترام به شهدای بهزیستی؛ هدف پنهان
تهیه کننده فیلم سینمایی «بچه مردم» در مورد تجربه ساخت این فیلم افزود: واقعا همانطور که آقای کریمی گفتند این بر اساس تجارب یوسف اصلانی است و در کنار آن ادای احترامی به شهدای بهزیستی که مغفول مانده اند نیز از اهداف ما بود.
تغییر نگاه جامعه به کودکان بهزیستی ضروری است
در ادامه یوسف اصلانی مدیر موسسه خیریه بهشت امام رضا (ع) از میان مخاطبان، افزود: ایجاد حس خودباوری برای بچه‌های بهزیستی و تغییر نگاه نسبت به این بچه‌ها در جامعه، اهمیت زیادی دارد. نکته دیگری که وجود دارد عدم گرایش این دسته از کودکان و نوجوانان به بزهکاری است که در طی سالیان باتوجه به تجربه شخصی خودم، می‌توانم بگویم که تعداد افرادی که از بهزیستی به کانون جامعه پیوستند و به بزهکاری کشیده شدند بسیار ناچیز و اندک است. هیچکس کاری برای تغییر نگاه جامعه در برخورد با این دسته از افراد اتفاق انجام نداده و این موضوعی بسیار مهم و لازم توجه است.
چالش‌های آهنگساز برای فیلمی پر از دیالوگ و موسیقی
کریستف رضاعی نیز درباره تجربه همکاری با پروژه «بچه مردم» عنوان کرد: تجربه بسیار لذت بخشی برای من بود، سختی این فیلم برای من در حجم بالای موسیقی مورد نیاز و آف‌های زیاد صدا در میان دیالوگ‌ها بود که کار من را سخت‌تر کرده بود، از آقای آبنار ممنونم که با صداگذاری و صدابرداری درست سبب شدند تا موسیقی این اثر دیده شود.
از ناامیدی تا بازیگری در «بچه مردم»
سپس مهبود جهان‌نوش، افزود: بعد از مدتی از فعالیت در تصویر و تئاتر ناامید شده بودم و با فراخوان این فیلم روبه‌رو شدم و پس از اتمام ساعت تست با ناامیدی خود را به محل تست رساندم و پس از اعلام نتایج و قبول شدن در این فراخوان بسیار خوشحال شدم.
صدایی که شنیده شد؛ تجربه پرویز آبنار از همکاری با فیلم
پرویز آبنار نیز در پاسخ به پرسش قبلی، عنوان کرد: پس از خوانش فیلمنامه، متوجه فوق‌العاده بودن این فیلمنامه شدم و بسیار جذاب بود اما بقیه عوامل فیلم را نمی‌شناختم. پس از مکالمه با بابک کریمی‌طاری پیشنهاد حضور در این اثر را پذیرفتم. قسمت اول این فیلم برای من بسیار جذاب بود و با استقبال مخاطبان در اکران امروز خستگی من کاملا در رفت.
طراحی لباس در گذر زمان؛ بازآفرینی دهه‌های ۴۰ تا ۶۰
نازنین خزاعی از چالش‌های طراحی لباس این اثر باتوجه به جوان بودن خود گفت: باتوجه به اینکه فیلم در ادوار بسیاری از دهه ۴۰ تا ۶۰ سیر و سلوک می‌کند، سبب تنوع و گوناگونی در طراحی لباس‌های کاراکترها می‌شد و با آقای کریمی حدود ۲-۳ هفته جلسات متعدد برای یافتن پالت رنگی مناسب داشتیم.
بازسازی فضاهای نوستالژیک؛ طراحی صحنه متفاوت در «بچه مردم»
بابک کریمی‌طاری از تجربه حضور در این پروژه، گفت: من خوشحالم که در دفتر آقای احمدی تهیه‌کننده‌ای حضور داشتم که به نیازهای فیلمبردار و تمامی عوامل توجه می‌کند. تلاش کردیم از کلیشه‌هایی که در طراحی صحنه آثار با موضوعیت دهه ۴۰ تا۶۰ دوری کنیم و طراحی صحنه را با نشانه‌هایی از معماری آرت‌دکو طراحی کنیم. در فیلمبرداری این اثر ما لوکیشن پرورشگاه را صفر تا صد ساختیم و لوکیشن های دیگری چون آرایشگاه و چاپخانه و … را نیز در همان لوکیشن با مقداری تغییر، ایجاد کردیم.
ما بنا به روایت قصه و مدل کارگردانی، می‌توانستیم در بخش‌هایی از رئالیته خارج شویم.
همکاری در فیلمی که همه برای موفقیتش تلاش کردند
میلاد پرتویی هم عنوان کرد: تجربه بسیار ارزنده‌ای بود. هیچکس در این گروه کم نمی‌گذاشت و همه گروه تنها به فکر خود اثر بودند؛ لازم است بگویم باتوجه به اینکه من آخرین فردی بودم که به این گروه اضافه شدم، اما هیچ کمی و کاستی در گروه این فیلم حس نشد.
احمدی در پایان ابراز خوش‌بینی نسبت به فروش فیلم در اکران عمومی کرد.
